พ่อเลี้ยงผู้เกาะกินและลูกสาวผู้ซื่อสัตย์ “ตอนนี้ฉันจะได้กินอาหารอร่อยๆ แล้ว” พ่อเลี้ยงพูดพลางเก็บซองจดหมายใส่กระเป๋าอย่างระมัดระวังพลางหัวเราะ ชายวัยกลางคนผู้มีแววตาเคลือบแคลงสงสัยกำลังรอฉันอยู่ในห้องพักโรงแรมที่ฉันถูกพาตัวไป “แค่อดทนอีกสักสองสามชั่วโมง เธอจะได้รับรางวัลมากมาย มันเป็นงานพาร์ทไทม์ที่ดีไม่ใช่เหรอ?” พ่อเลี้ยงของฉันที่ไม่ได้ทำงานและใช้เวลาทั้งหมดไปกับการพนัน ไม่มีพลังโน้มน้าวใจใคร แต่พอฉันนึกถึงครอบครัว ฉันก็นึกไม่ออกว่าจะมีวิธีไหนที่ดีกว่านี้ เดือนละสองสามครั้ง ฉันกับน้องสาวจะผลัดกันกอดคนแปลกหน้า ฉันไม่รู้สึกอะไรเลย พอหลั่งออกมาก็จบ ฉันก็แค่กลับบ้าน อาบน้ำ แล้วก็ลืมทุกอย่าง ฉันยอมแพ้และยอมรับความจริงข้อนี้ แต่วันนี้ แค่ครั้งนี้ครั้งเดียว ฉันไม่อยาก เด็กผู้ชายคนหนึ่งจากห้องเดียวกับฉัน ซึ่งฉันแอบชอบมาตลอด ได้ขอฉันออกเดท ฉันอยากหวนรำลึกถึงวัยเยาว์และหวนคิดถึงความโรแมนติกหวานๆ บ้าง "วันนี้ฉันอยากกลับบ้านเร็วๆ" ฉันถามอย่างสิ้นหวัง ชายคนนั้นหัวเราะ "ไม่ ฉันจะมีเซ็กส์จนกว่าจะพอใจ" แล้วนอนทับฉัน ลมหายใจของเธอมีกลิ่นเหมือนน้ำเสีย เมื่อหญิงสาวผู้ซึ่งเคยทำลายหัวใจเพื่อครอบครัวและเพียงแค่อดทนกับกาลเวลา พ่ายแพ้ต่อการโจมตีอย่างไม่ลดละของชายคนนั้น เสียงหอบหายใจและน้ำตาก็ไหลรินออกมา นี่คือเรื่องราวของหญิงสาวผู้น่าสงสารที่ถูกผู้ใหญ่ที่น่ารังเกียจใช้ประโยชน์